اقداماتی که برای کمک به تشخیص اختلال وسواس فکری اجباری کمک می کند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ارزیابی روانشناختی. این شامل صحبت در مورد افکار، احساسات، علائم و الگوهای رفتاری شما می شود تا متوجه شوید که آیا وسواس یا رفتارهای اجباری دارید که کیفیت زندگی شما را مختل می کند یا خیر. با اجازه شما، این ممکن است شامل صحبت با خانواده یا دوستانتان باشد.

گاهی اوقات تشخیص OCD دشوار است زیرا علائم می تواند مانند علائم اختلال شخصیت وسواسی-اجباری، اختلالات اضطرابی، افسردگی، اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات سلامت روان باشد. و ممکن است OCD و یک اختلال سلامت روان دیگر داشته باشید. با دکتر روانشناس یا روانپزشک خود در ارتباط باشید تا بتوانید تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.

درمان وسواس، چگونه وسواس فکری را درمان کنیم؟

درمان اختلال وسواس فکری اجباری ممکن است منجر به درمان کامل نشود. اما می تواند به کنترل علائم کمک کند تا بر زندگی روزمره شما اختلال ایجاد نکند. بسته به اینکه OCD شما چقدر جدی است، ممکن است به درمان طولانی مدت، مداوم یا شدیدتری نیاز داشته باشید.

دو درمان اصلی برای OCD روان درمانی و دارو هستند. روان درمانی به عنوان گفتار درمانی نیز شناخته می شود. اغلب، ترکیبی از هر دو درمان مؤثرتر است.

روان درمانی وسواس

درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی روان درمانی، برای بسیاری از افراد مبتلا به OCD موثر است. مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP)، بخشی از درمان CBT، شامل قرار گرفتن شما در معرض یک شی یا وسواس ترسناک مانند خاک است. سپس راه هایی را یاد می گیرید که تشریفات اجباری خود را انجام ندهید. ERP نیازمند تلاش و تمرین است، اما زمانی که یاد بگیرید وسواس ها و اجبارهای خود را مدیریت کنید، ممکن است از کیفیت زندگی بهتری لذت ببرید.

دارودرمانی وسواس

برخی داروهای روانپزشکی می توانند به کنترل وسواس و اجبار OCD کمک کنند. معمولاً ابتدا داروهای ضد افسردگی امتحان می شوند.

داروهای ضدافسردگی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان OCD عبارتند از:

• فلوکستین (پروزاک) برای بزرگسالان و کودکان 7 سال و بالاتر.
• فلووکسامین (لووکس) برای بزرگسالان و کودکان 8 سال و بالاتر.
• پاروکستین (پاکسیل) فقط برای بزرگسالان.
• سرترالین (Zoloft) برای بزرگسالان و کودکان 6 سال به بالا.
• کلومیپرامین (Anafranil) برای بزرگسالان و کودکان 10 سال و بالاتر.

با این حال، پزشک شما ممکن است سایر داروهای ضد افسردگی و داروهای روانپزشکی را تجویز کند.

درمان های دیگر وسواس فکری عملی

گاهی اوقات، روان درمانی و داروها نمی توانند علائم OCD را کنترل کنند. در مواردی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، گزینه‌های دیگری ممکن است ارائه شوند:

تحریک عمقی مغز (DBS). FDA DBS را برای درمان OCD در بزرگسالان 18 سال و بالاتر که به درمان سنتی پاسخ نمی دهند تأیید کرده است. DBS شامل کاشت الکترودها در نواحی خاصی از مغز شما است. این الکترودها تکانه های الکتریکی تولید می کنند که ممکن است به کنترل تکانه های غیر معمول کمک کند. DBS به طور گسترده در دسترس نیست، و به ندرت استفاده می شود.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS). FDA سه دستگاه TMS – BrainsWay، MagVenture و NeuroStar – را برای درمان OCD در بزرگسالان تأیید کرده است. این دستگاه ها زمانی استفاده می شوند که درمان سنتی موثر نبوده باشد. TMS نیازی به جراحی ندارد. از میدان های مغناطیسی برای تحریک سلول های عصبی در مغز برای بهبود علائم OCD استفاده می کند. در طول یک جلسه TMS، یک سیم پیچ الکترومغناطیسی روی پوست سر شما نزدیک پیشانی شما قرار می گیرد. سیم پیچ یک پالس مغناطیسی ایجاد می کند که سلول های عصبی را در مغز شما تحریک می کند.

اگر به DBS یا TMS فکر می کنید، با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که تمام جوانب مثبت و منفی و خطرات احتمالی سلامتی را درک کرده اید.

سبک زندگی و درمان های خانگی وسواس

اختلال وسواس فکری یک بیماری مزمن است، به این معنی که ممکن است همیشه بخشی از زندگی شما باشد. در حالی که یک دکتر درمان وسواس باید OCD را درمان کند، شما می توانید برخی از کارها را بر اساس برنامه درمانی خود انجام دهید:

آنچه را که یاد می گیرید تمرین کنید. با متخصص سلامت روان خود کار کنید تا روش هایی را برای کمک به مدیریت علائم مشخص کنید. این روش ها را به طور منظم تمرین کنید.

داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید، داروهای خود را نادیده نگیرید. اگر متوقف شوید، علائم OCD احتمالاً عود می کند.

به علائم هشدار دهنده توجه کنید. شما و پزشکتان ممکن است مشکلات مشخصی داشته باشید که می تواند باعث علائم OCD شما شود. برنامه ریزی کنید تا بدانید در صورت بازگشت علائم چه باید بکنید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید.

قبل از مصرف سایر داروها ابتدا بررسی کنید. قبل از مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک دیگر یا قبل از مصرف داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، داروهای گیاهی یا سایر مکمل ها، با دکتری که شما را برای OCD درمان می کند، تماس بگیرید. این به کاهش تعاملات احتمالی کمک می کند.

مقابله در برابر OCD

مقابله با اختلال وسواس فکری می تواند چالش برانگیز باشد. داروها می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای داشته باشند، و ممکن است از داشتن بیماری ای که نیاز به درمان طولانی مدت دارد، خجالت بکشید یا عصبانی شوید.

در اینجا چند راه برای کمک به مقابله با OCD وجود دارد:

با OCD آشنا شوید. یادگیری در مورد وضعیت شما می تواند به شما کمک کند تا به برنامه درمانی خود پایبند باشید. روی اهداف خود متمرکز بمانید. اهداف بهبودی خود را در ذهن داشته باشید و به یاد داشته باشید که بهبودی از OCD یک فرآیند مداوم است.

عضویت در گروه حمایتی. تماس با دیگرانی که با چالش های مشابه روبرو هستند می تواند از شما حمایت کند و به شما کمک کند تا با چالش ها کنار بیایید.

خروجی های سالم پیدا کنید. راه های سالمی را برای هدایت انرژی خود، مانند سرگرمی ها و فعالیت های تفریحی، کاوش کنید. به طور منظم ورزش کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و خواب کافی داشته باشید.

آرامش و مدیریت استرس را یاد بگیرید. علاوه بر درمان حرفه ای، روش های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، تجسم، آرامش عضلانی، ماساژ، تنفس عمیق، یوگا یا تای چی ممکن است استرس و اضطراب را کاهش دهد.

به فعالیت های منظم خود پایبند باشید. سعی کنید از فعالیت های معنی دار اجتناب نکنید. طبق معمول به محل کار یا مدرسه بروید. وقت خود را با خانواده و دوستان بگذرانید. اجازه ندهید OCD در مسیر زندگی شما قرار بگیرد.

آماده شدن برای قرار ملاقات با دکتر درمان وسواس

از آنجایی که اختلال وسواس فکری-اجباری اغلب به مراقبت های تخصصی نیاز دارد، ممکن است لازم باشد به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات، به نیازها و اهداف خود برای درمان فکر کنید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• هر گونه علائمی که متوجه شده اید، از جمله انواع وسواس ها و اجبارهایی که داشته اید و چیزهایی که ممکن است به دلیل ناراحتی خود از آنها دوری کنید یا دیگر انجام ندهید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس حاد، تغییرات اخیر زندگی و اعضای خانواده با علائم مشابه.
• تمام داروها، ویتامین ها، داروهای گیاهی یا سایر مکمل ها و همچنین دوزها.

سوالاتی که باید از پزشک یا درمانگر خود بپرسید.

سوالاتی که باید بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آیا فکر می کنید من OCD دارم؟
• چگونه OCD را درمان می کنید؟
• چگونه درمان می تواند به من کمک کند؟
• آیا داروهایی وجود دارد که می تواند کمک کند؟
• آیا مواجهه و پیشگیری از پاسخ کمک خواهد کرد؟
• درمان چه مدت طول می کشد؟
• برای کمک به خودم چه کنم؟
• آیا کتاب یا منبعی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟
• در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن هرگونه سوال دیگری دریغ نکنید.

از روانشناس یا روانپزشک چه انتظاری باید داشت؟

پزشک شما احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، مانند:

• آیا با وجود تلاش برای نادیده گرفتن آنها، افکار خاصی بارها و بارها از ذهن شما عبور می کنند؟
• آیا باید وسایل را به روش خاصی مرتب کنید؟
• آیا باید دستان خود را بشویید، چیزها را بشمارید یا چیزها را بارها و بارها چک کنید؟
• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم مداوم بوده اند یا هر چند وقت یکبار؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• علائم چگونه بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد؟ آیا به دلیل علائم خود از چیزی دوری می کنید؟
• در یک روز معمولی، چقدر برای افکار وسواسی و رفتارهای اجباری وقت می گذارید؟
• آیا یکی از بستگان شما اختلال روانی داشته است؟
• آیا ضربه روحی یا استرس شدیدی داشته اید؟

پزشک یا روانشناس شما سوالات بیشتری را بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما می پرسد. آماده شدن برای سوالاتی از این دست به شما کمک می کند تا از زمان قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.

مرکز درمان وسواس